ว่าด้วยนิทานเรื่องเต่าชรากับความสำเร็จ
ตอนสมัยผมยังเรียนอยู่มหาวิทยาลัย ผมชอบงานเขียนของนักเขียนท่านหนึ่ง ชื่อ มิฆาเอล เอ็นเด้หลายคนคงรู้จักหนังสือที่แต่งโดยผู้ชายคนนี้กันดีในเรื่อง “โมโม่” และ “จินตนาการไม่รู้จบ” แต่ก็มีคนนำนิทานของเค้ามารวมเล่ม ผมก็จำชื่อไม่ได้แล้ว 55 ผมว่ามันเหมือนเรื่องสั้นของผู้ใหญ่มากกว่าจะเป็นนิทาน มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ผมจำได้ดี ทั้งๆ ที่ตอนนั้นอ่านก็เข้าใจในระดับหนึ่ง เพราะภาษาที่แปลออกมายืดยาวมาก แต่ผมไม่เข้าใจสารที่แท้จริง ที่ผู้เขียนต้องการบอก แต่ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วครับ ผมจึงอยากนำนิทานเรื่องนี้มาเล่าในแบบของผม(ส่วนหนึ่งเพราะผมจำได้แต่ใจความสำคัญ รายละเอียดผมลืมไปเกือบหมดแล้ว) ใครที่กำลังท้อ ผมอยากให้อ่านนิทานเรื่องนี้ครับ “กาลครั้งหนึ่ง พระราชาสิงโตที่ 1 ตั้งใจจัดงานเลี้ยงวันเกิดในปีนี้อย่างยิ่งใหญ่อลังการ สัตว์ทั้งปวงเมื่อรู้ข่าวต่างก็อยากไปร่วมงานนี้กันทั้งนั้น รวมถึงเต่าชราตัวหนึ่งด้วย มันอาศัยอยู่ที่ขอบชายแดนของอาณาจักร เมื่อเพื่อนๆ สัตว์ของมันรู้ว่าพ่อเฒ่าเต่าจะไปร่วมงานด้วย ทุกตัวก็พากันขำกลิ้ง “ 55 ท่านจะทำอย่างนั้นได้อย่างไรละพ่อเฒ่า ท่านแก่ก็แก่ เดินก็ช้า แถม
